Blou diamant vir ‘n ysprinses – Romanza deur Rosita Oberholster

Carla Naudé is ’n bedorwe en hovaardige rykmansdogter met geen respek vir geld of ander se gevoelens nie. Sonder waarskuwing trek haar pa die mat onder haar uit en maak ‘n einde aan haar gemaksugtige bestaan. Sy bevind sy haar tussen mense wat sy neerhalend beskou as afvlerkvoëls, op die plaas Salem aan die Weskus.

Die skrywer gebruik die ontluikende verhouding tussen Carla en Adam Stander as agtergrond, maar skenk goeie aandag aan die geleidelike verandering wat daar intree by Carla. Die mooi liefdesverhaal spreek sterk oor onderwerpe soos omgee, ander se behoeftes voor jou eie stel, opoffering, en nederigheid. Dit staan in kontras met die antagonis, Stella, se selfgesentreerdheid en agterbaksheid.

Die verhaal laat die leser met die hernude oortuiging dat geluk op ’n materiële grondslag gevestig, geen lewensvreugde waarborg nie. Carla bepeins deurlopend haar vorige leë bestaan, sonder dat dit prekerig aangebied word, wat ‘n pluimpie is vir die skrywer.

Moord op Karibib

Moord op Karibib was my eerste kennismaking met die skrywer Isa Konrad. Binne etlike bladsye was ek reeds oortuig dat dit boeiende leesstof gaan wees. Dit is verstommend met hoeveel detail en gemak sy ‘n karakter voor jou geestesoog laat lewe kry. Ek hou besonder baie van die ekonomiese gebruik van woorde, om tog baie te sê, soos byvoorbeeld die een-sin paragraaf: “Alet verwerdig haar niks.” Dit is vir my aanduidend van ’n skrywer wat knap met taal omgaan.

Wanneer Alet Gouws fisies beseer en emosioneel verweer in Karibib aankom, loop sy haarself vas in ’n motorongeluk en ’n moord. Sy maak kennis met inspekteur Con Dorfling, ’n antipool van haar man, Eugene. Tydens haar gedwonge verblyf op Karibib, word sy by die moordondersoek betrek op grond van haar teenwoordigheid op die ongelukstoneel. Sy raak ook betrokke by die diverse rolspelers in die huishouding van die vermoorde Faan Visser, en haar nuuskierigheid beland haar telkens in die moeilikheid, selfs uiteindelik in doodsgevaar. Die moordende en bar wêreld is ver verwyderd van haar gerieflike bestaan in Kaapstad, en sy moet noodgedwonge bestekopname doen van wié sy in wese is, en wié sy wil wees van hier af vorentoe.

Ek  het met die lees van hierdie spanningsroman, ’n paar maal hardop gelag, en helaas ookgehuil. Die onthulling van die diepgaande emosies wat tot moord aanleiding gegee het, word meesterlik beskryf. Die verhaal het diepte en wydte, met onderskeie randkarakters wat ook deeglik hanteer word. Dit het my gelaat met die gevoel dat ek eers ’n wyle móét wag voordat ek die volgende boek oopmaak.

Gesoek: ‘n eietydse heldin

Alta Cloete

Ek het onlangs weer ’n paar Afrikaanse liefdesverhale uit die jare sewentig van die vorige eeu deurgedraf.  Dit was ’n ervaring wat my ietwat gehawend gelaat het, hoewel daar ook (kortstondige) aha-oomblikke was.

Dit was egter nie net nag nie, dit was ook pret. Want mens kan steeds verstaan hoekom die ou hardeband-liefdesverhale vir ’n hele paar dekades Afrikaanse vroue (maar ook heelwat mans) aan die lees gehou het. Die dinge wat die leser in ’n lekker liefdestorie soek, was almal daar: ’n aantreklike held, ’n pragtige heldin, dikwels ’n eksotiese plek. En dan natuurlik die verpligte gelukkige einde. Wat destyds gewoonlik ’n (redelik) innige soen behels het.

Aan die ander kant was dit ’n frustrerende ervaring om die boeke te herlees. Eerstens kan mens sien hoe die taal intussen ontwikkel het. Nie almal sal dit as positief sien nie, maar vir my is die gemakliker, meer informele taal en…

View original post 965 more words

Hartsplan was ’n hartlike genot

Die eerste boek wat ek in 2017 nadergetrek het, was Petronel Louw se Hartsplan. My nuuskierigheid is deels aangevuur deur die feit dat ek en die skrywer ’n gemeenskaplike tutor gehad het.

Die uiters professionele en korrekte Jana Nagel moet teen haar sin saam met die joernalis Ruan Botes tyd spandeer op ’n plaas. Hoewel sy hom dodelik aantreklik vind, verhoed die spoke uit haar verlede dat sy haarself oopstel vir ’n verhouding. Hoewel die verhaal in essensie handel oor die liefde en interaksies tussen mense, word ‘n paar onderwerpe soos die gasvryheidsbedryf, skaapskeerdery en finansiële prosedures slim bygetrek om die storie in te kleur.

Ek het gehou van die subtiele wyse waarop die skrywer grepe uit Jana en Louise se verlede bybring sonder om lang beskrywings te gebruik. Op dié wyse word die motivering vir Jana se komplekse en voorbehoude, deurlopend duideliker. Die afloop van die verhaal sal enige romanseleser met ‘n glimlag laat.

Grondverdeling volgens Coco

Eienaars van volbloed staffies weet dat daar tydens ’n ordentlike hoëveldse donderstorm, nie veel sprake is van rustige slaap nie. Slaap die diertjie buite, gaan hy paniekerig om die huis begin storm en uiteindelik teen jou kamervenster kom vasspring. Daardie spronge gaan hy meedoënloos herhaal totdat sy baas bes gee, met dieselfde resultate as by die staffie wat binne slaap. Soos onse Coco.

Kort nadat sy haar intrek in ons huishouding geneem het, het ons agtergekom dat ‘n pienk laken tussen ons twee op die bed, ding saak vergemaklik. Sy word bang, spring op en kry haar sit of lê op haar laken. Weliswaar met die nodige geblaas en geritteltit, maar só kon ons wel ’n mate van rus inkry. Ongelukkig was die goeie plan se sukses van korte duur. Haar huidige modus operandi is ’n maniese op-en-af-springery. Hierdie aksie word altyd aan my kant van die bed uitgevoer. Ek word getrap en bespring tot huilens toe.

Gisteraand was besonder drukkend voordat die storm ons bereik het. Dus is ons kombers by die voetenent opgebondel. Ons laken was meer as voldoende. Kort voor lank was dit pienk-laken-tyd. Iewers moes die storm bedaar en sy tot ruste gekom het, ons genadiglik ook. Ek word op ’n stadium bewus dat sy op die punt van die bed lê, waar my voete behoort te wees. Omdat mens nie slapende honde wakker maak nie, maak ek ander plan met my voete en tas op die bed rond totdat ek die laken kry en my toetrek. En verder slaap.

Wat is die slaap … ’n Soete ding wat vinnig weer verbreek word, hierdie keer deur Coco wat van die bed afspring. In die skemerte van die vroegoggend maak ek die figuurtjie uit wat staan en hyg en blaas. Wonder toe of daar nog weer in die lug is, maar ek hoor niks. Draai my kop in my man se rigting, en sou hardop kon lag, as ek net nie so moeg is nie. Hy lê op die naat van sy rug, op die rand van die bed, tot by sy ken toegetrek onder die pienk laken! Verdere ondersoek wys dat ek ons laken oor my het, waar ek op my rand van die bed lê.

Die raaisel van haar vreemde vroegoggend hygende gedrag, klaar my man toe later op: hy is badkamer toe kort tevore, en kon haar nêrens sien nie. Tas toe op die bed rond, en vind haar pens en pootjies, heeltemal bedek deur die kombers op die voetenent. Ek ys om te dink hoe warm sy gebak het teen die oggend! Gelukkig het haar grond- of eerder, bedverdeling daardie bakoond van ons af weggehou. Dit sou die laaste strooi wees op ’n nag soos die een wat ons sopas deurworstel het.