Doopdag

Vir ’n mooier dag kon ons nie gevra het nie. Die winterkoue het nie erg gebyt nie, die lug was blou en windstil. Die pragtige kapel by die koffiewinkel was ’n intieme bymekaarkomplek vir die familie en naaste vriende van Theuns en Simone. Die geleentheid: ons poppie, Lhente-Mari se doopdag.

 

Ds Gerhard de Wet, wat die doop behartig het, ken beide ouers al van hulle kinderdae af, wat dit ekstra spesiaal gemaak het. Sy boodskap oor Johannes die Doper, “Wat het geword van die kind?”, het aan ons almal stof tot nadenke gegee.

 

Nadat die doop bedien is, het ons oorgestap na die gesellige, sonnige koffiewinkel waar keurige pienk en wit-gedekte tafels gewag het, met die allerheerlikste butternut sop, broodjies en ’n pannekoek buffet. Koffie en rooi feetjiekoekies het die smullery afgerond.

 

Daar is gekuier tot laat, en deurentyd het die kleine dametjie haarself soos ’n prinses gedra en glimlaggies uitgedeel aan almal wat aandag gegee het.

 

Hoe geseënd kan ’n Ouma en Oupa dan wees?

Laat jou ja ja wees

Omdat ek nie glo aan blote toeval nie, is dit vir my ontsagwekkend as ’n mens op een dag of oor die loop van ’n bepaalde tyd, herhaaldelik met dieselfde begrip, verskynsel, vermaning, onderwerp – wat ookal – gekonfronteer word.

Dit kom in ’n verskeidenheid vorme: e-pos, ’n sms, persoonlike gesprek, ’n dagstukkie of skrifgedeelte, ’n preek, en nou het Facebook ook nog bygekom. Wat ookal die gedaante wat die onderwerp aanneem, dit gebeur genoeg kere dat ’n mens nie anders kan as om aandag daaraan te gee nie.

Dikwels besef ons nie onmiddelik wat ons daarmee moet maak nie, maar ek glo onvoorwaardelik dat, as so iets gebeur, jy iets daaruit gaan leer, of iewers gaan nodig kry. Iemand mag dalk daardeur bemoedig word, of daar lê vir jou ’n vermaning in opgesluit. Soms is dit ’n oop deur om te getuig. Ontsagwekkend!

Vanoggend is ek gebombardeer met mense en hulle optrede. Uit verskillende invalshoeke het dieselfde boodskap deurgekom: die mens is van nature nie konsekwent en betroubaar in hulle optrede nie. Ek lees verder van ’n kennis wat ontgogel is deur die optrede van ’n vriendin, en lees Suster Teresa se uitspraak wat lui: “Some people come in your life as blessings. Some come in your life as lessons.”

Dit het my laat dink aan Jakobus se vermaning: “Maar bo alles, my broeders, moenie sweer nie: nie by die hemel nie, ook nie by die aarde nie en ook geen ander eed nie; maar laat julle ja ja wees en julle nee nee, sodat julle nie onder ‘n oordeel val nie.”

Dit sê vir my dat die goddelike ideaal waarna ’n mens moet streef, is om ’n persoon te wees wat altyd, in alles, betroubaar sal wees. Geen persoon met wie jy paaie kruis, moet rede hê om jou woord te betwyfel, of jou gesindheid te bevraagteken nie.

Wat my bring by nederige afhanklikheid van die leiding van die Heilige Gees in ons lewens. As so ’n onberispelike gesindheid van onsself afhang, kan ons maar vanuit die staanspoor weet dat dit gedoem is.

Mag jy, liewe leser, ’n wonderlike dag hê, en jou ja ja wees.