Catastrophe

After having read, and raved about the Afrikaans version of this book for children of 6 to 9 years, I felt inclined to obtain the English version for a friend who is an English primary school teacher. I was not quite sure how effective the “cat” wordplay would be in English, but I was pleasantly surprised with this delightful book. Even the cover is catching: “A feline fiascso with CAT-TITUDE!”

De Wet Hugo, the author, is an English Private School teacher who is totally tuned into the world of young readers and this loveable story not only entertains, but also teaches something about friendship and the danger of jumping to unfounded conclusions about people, hmmm… cats. Definately an asset for the classroom and reading at home.

Published by Human & Rousseau, it can be found online and in good bookstores.

In gesprek met Dina Botha

Die naam van Dina Botha is sinoniem met Romanza. Báie Romanzas, om presies te wees. Ek sit met Net vir ‘n seisoen of twee, haar nuutste titel, in my hand, maar voordat ek dit lees wil ek eers ‘n paar vrae rig aan hierdie skrywer wat ons so gereeld met nuwe boeke bederf.

V:  Jou naam is meer as bekend onder romanselesers, maar wie was Dina Botha voordat sy ‘n suksesvolle skrywer geword het?

A:  Ek was maar ’n redelik vervelige werkende vrou en ma. Bietjie van ’n introvert wat nie baie vriendinne om my versamel het nie. My lewe het maar meestal om werk gedraai. Soos dit met jong mense gaan, jy wil geld maak en jou lewe so gou moontlik op ’n stabiele plek kry.

Op skool was ek mal oor Afrikaans en opstelle skryf. Ek dink ek het toe al heimlik daarvan gedroom om eendag my eie storieboek te skryf, maar dit was maar net een van daardie leë onbereikbare versugtinge wat jy nie werklik glo nie.

Na matriek wou ek joernalistiek gaan swot, maar op aandrang van my pa en ma het programmering gewen as ’n goeie beroep vir ’n meisie en dis waar ek toe in die IT bedryf beland het. Vir meer as 20 jaar.   

V: Wat het jou laat besluit om jou beroep te laat vaar en voltyds te skryf?

A: Op 37 het ek vir die derde keer ma geword en die jaar daarna weer. Met twee laatlammetjies en twee ouer kinders was daar skielik baie meer uitdagings gewees. Ek het uit my werk bedank om die hele voltydse tuisbly mamma experience ten minste een keer in my lewe te ervaar.

Na ’n paar jaar het ek egter besef dat Ma speel nie heeltemal my ding is nie. Teruggaan IT toe wou ek nie. Ek het begin wonder wat ek nou eintlik, vóór my ouers namens my besluit het, met my lewe wou doen. Die antwoord was dadelik daar. Ek wou skryf. My droom om eendag ’n skrywer te word, het net dormant gelê en wag. So, op 40 het ek my eerste storie geskryf. Met rampspoedige gevolge. Ek het net mooi alles verkeerd gedoen. Die uitgewer kon nie anders as om dit af te keur nie. Maar sy het darem gesê ek het potensiaal en dat ek weer moet probeer. Dis presies wat ek gaan doen het. Ek het ’n volgende storie geskryf, dié keer volgens die uitgewer se voorskrifte en dit is na nog ’n bietjie gestoei toe wel aanvaar.

 V: Het jy formele opleiding gehad in die skryfkuns?

A:  Nee, ek het geen formele opleiding ontvang nie. Wat alles soveel moeiliker vir my gemaak het. Ek moes alles op die harde manier leer. Maar ek moet sê, ek het verskriklik baie gelees wat baie gehelp het.

Ek het vroeg in my skrywersloopbaan al besluit dat, aangesien dit my droom is, ek ’n baie dik vel gaan ontwikkel. Kritiek oor my skryfwerk is nie op my as persoon gemik nie. Die uitgewer weet nie eens hoe Dina Botha lyk nie, het ek myself altyd getroos. Die mense wat my manuskrip onder oë kry en verslag of kritiek lewer, weet soveel meer as ek. Al wat ek moes doen was om elke stukkie raad, kritiek en aanbeveling te vat en te gaan toepas. Dit was basies my leerskool gewees.

V: Die vraag waarop almal wag: hoeveel Romanzas het jy al geskryf?

A:  Net vir ’n seisoen of twee is my 78ste storie. Ek het in my stoutste verwagtinge nie gedink dit sal ooit gebeur nie. Ek was maar te dankbaar dat ek 50 kon haal. 28 stories later is net ’n seën uit die Here se hand.  

V: Wat was jou heel eerste Romanza en is daar een wat vir jou besonder spesiaal was, of een wat vir jou moeilikheid gegee het?

A: Ek kon nooit die storie, of dalk moet ek eerder sê die karakters, in my eerste manuskrip laat gaan nie. Ek kon dit ook nie oor my hart kry om die manuskrip te delete nie. Dit het net nie reg gevoel nie. So, Magriet en Markus se storie het maar daar iewers in ’n folder gelê en wag vir beter dae.  Jare later, toe ek op soek na ’n nuwe storielyn was, het ek van die manuskrip onthou. Ek het die twee se liefdesverhaal oorgeskryf en ’n Man op sig het as my 17de Romanza die lig gesien.

V: Met 78 Romanzas op jou kerfstok, hoe bestuur jy die risiko dat jy name of storielyne herhaal?

A:  Ek wou eers sê dit raak toenemend moeilik om nuwe storielyne en unieke karakters te skep, maar dis nie regtig so nie. Daar is altyd iets wat ’n nuwe storie trigger. Iets wat ek sien of wat ek hoor kan dadelik my creative juices aan die gang kry. Byvoorbeeld. Verlede jaar se onluste en plundering was die perfekte agtergrond vir my nuutste verhaal Net vir ’n seisoen of twee gewees. Daar was soveel visuele uitbeelding op die nuuskanale gewees dat ek nie anders kon as om dit te gebruik nie. ’n Ander voorbeeld is: Liewer as myself het ek tydens 2020 inperking geskryf en die storielyn gaan uiteraard oor twee mense wat saam ingeperk word. Ek gebruik dus alles wat ek op daardie oomblik tot my beskikking het. Wat karakters betref en hier gaan ek ’n bietjie mal klink, maar hulle skep hulle self in my kop. Sodra ek begin skryf kry hulle gestalte en ’n eie identiteit. Selfs ’n eie stem. Gelukkig verdwyn hulle na die storie net so vinnig weer uit my kop.

V:  Ek weet jy het ‘n reeks van vier Kaapse verhale geskryf. Ek het eers begin Romanzas lees toe jy al by nommer 50 was, daarom die volgende vraag:  Was daar reekse onder die Romanzas, of verkies jy alleenstaande titels?

A: Ek doen nie doelbewus reekse nie. Dit gebeur partykeer net vanself. Ek sal ’n storie skryf en jare later onthou dat daar ’n interessante broer in die of daai verhaal was wat ek moontlik kan gebruik. Dis hoe ek drie verhale oor die Du Pre miljoenêr seuns geskryf het. Haar eie miljoenêr, Miljoenêr in ’n teekoppie en Miljoenêr van harte.

Dan was daar die Krynauw broers (almal dokters) wat met die jare elk sy eie storie gekry het. Die Rooikop se lot, Alles is perfek (wat my ’n Woordveertjie besorg het), Soen my, asseblief en die vierde Krynauw dokter se verhaal wat in Augustus 2022 verskyn. 

Soos jy seker nou al agtergekom het, ek laat my meer deur die oomblik lei as wat ek vooraf sit en beplanning doen, maar dit werk die beste vir my.          

V: Hoe lank skryf jy aan die 44 000 woorde wat ‘n Romanza opmaak?

A: Dit varieer maar, afhangend van hoe die storie verloop en of ek ’n sperdatum het. Dan weet ek goed hoe om my te roer. Ek het al ’n storie in drie weke geskryf en die een waaraan ek nou werk rek nou al vir maande uit. Ek moet bieg, ek word nogal vies vir myself as ek soos nou, laks raak. As ek nie weet wat om te skryf nie sal ek solank met ’n volgende storie begin. Ek het soms drie stories wat so iewers in die lug hang. 

V: Wat is jou geheim om so gedissiplineerd boek na boek op te tower?

A: Ek dink … dis omdat ek rêrig geniet wat ek doen. Ek wil niks anders doen nie. Ek wil selfs sê ek is ’n bietjie verslaaf daaraan. As ek nie skryf nie voel ek skuldig en onvervuld.

Uit ’n geestelike oogpunt: ek weet in my hart dis die talent wat die Here my gegee het. Daar was ook ’n rede hoekom dit eers in my veertigs afgeskop het. Ek was meer volwasse en verantwoordelik. Soveel vroue het met die jare vir my boodskappe gestuur net om te sê wat my stories vir hulle beteken het. Hulle is deur moeilike tye, maar my liefdesverhale herinner hulle aan hoe mooi die liefde en hoe opwindend ’n goeie verhouding kan wees. Die beste kompliment wat iemand my gegee het, was toe ’n jong vrou gesê het sy gaan eerder ’n bietjie wag op haar nommerpas held. Sy gaan nie sommer die eerste en beste ou gryp net omdat sy bang is sy kry nie iemand nie. Sy gaan ook iemand soek met held eienskappe, soos wat sy in my boeke raaklees. Sy gaan wag vir iemand wat haar gaan respekteer, haar wil koester en haar vir altyd wil hê. Dis dan wanneer ’n mens besef jou werk maak tog saak.  

V: Jou naam is baie gereeld op topverkoperlyste en kortlyste. Vertel ons van jou ATKV Woordveertjies, wat sekerlik hoogtepunte was in jou skrywersloopbaan.

A: My Woordveertjies was nie net my grootste verrassings nie, maar ook die grootste eer ooit. Indien my huis ooit sou afbrand is dit die drie goed wat ek waarskynlik eerste in my handsak sal druk. Om erkenning vir jou werk te kry is ’n ongelooflike groot geskenk.  Die drie Romanzas wat Woordveertjies ontvang het, was: 2020 Halsoorkop verlief, 2018 Alles is perfek , en 2013 Boks vol soentjies.  

Baie dankie dat jy jou skryfdinge met ons gedeel het, Dina. Alle sukses met jou nuwe Romanza, Net vir ‘n seisoen of twee, wat aanlyn en by boekwinkels beskikbaar is.  

Koop Dina se nuutste boek hier

Bestel die e-boek hier

Oor en weer gesprekke

Dit was nogal goed om bietjie bestekopname te doen van my betrokkenheid by boeke en skrywers. Dít nou toe Louise van der Merwe, romanseskrywer en omroeper by LeesDit op LifeFm, my behoorlik met vrae gepeper het. Die onderhoud is op 29 April uitgesaai, en ek moet bieg dat die trane geloop het aan die einde van die uur.

Louise het geensins verklap dat sy vooraf stemboodskappe gekry het van ses Romanzaskrywers nie. Ek wil ‘n baie spesiale dankie rig aan René van Zyl, Alta Cloete, Kristel Loots, Ilze Beukes, Didi Potgieter en Rina Cilliers. Ek beskou julle as vriendinne en julle woorde moedig my aan om hierdie seisoen in my lewe nog ‘n bietjie te rek.

Ek het gister op LeesDit se Facebookblad ‘n paar interessante vrae beantwoord wat tydens die uitsending ingestuur is. As daar iemand is wat nog na die uitsending wil luister, kan julle dit vind by hierdie skakel.

Intussen het ek die rol van vraesteller oorgeneem en vraag-en-antwoord gesprekke gevoer met ‘n goeie klompie skrywers wat nuwe boeke op die rak het. Ek is meer as tevrede met die insiggewende antwoorde wat hulle so goedgunstiglik verskaf. Dit is baie lekker om iets te wete te kom oor die persoon agter die boekomslag, sy of haar werkswyse en voorkeure. Lees gerus vroeëre bloginskrywings van hierdie gesprekke. Ek probeer om die hele spektrum van genres te dek met die gesprekke, en het reeds romanse, verhoudingsromans, kinder- en jeugverhale, spanningsverhale en geestelike nie-fiksie gedek.

En nou, terug na my nuutste stel vrae aan nog ‘n gevierde romanseskrywer.

Engela Goedhart

Engela Goedhart lyk op die oog af na ‘n inskiklike, nimlike dogtertjie, maar dit is sy allesbehalwe. Sy het die gawe om in die moeilikheid te beland en haar slim planne loop gewoonlik skeef. In hierdie boek, die eerste in ‘n reeks van drie, is daar drie stories vervat. In die eerste verhaal probeer sy bewys dat die skoolhoof ‘n pruik dra. Daarna neem sy aan ‘n modelsessie deel en, soos verwag kan word van Engela, is daar vuil word en drama. In die derde storie gaan Engela en haar ma vir ‘n naweek na ‘n spa, wat nie heeltemal aan hulle rooskleurige verwagtinge voldoen nie.

Die karaktertjie is oorspronklik deur Engelse skrywer, Alan MacDonald geskep en David Roberts het die prettige illustrasies gedoen. Dit is in Afrikaans vertaal deur Shawna-Leze Meiring en lees baie gemaklik. Dit is ideaal vir dogters van 9 en ouer.

Bestel die gedrukte boek, Engela Goedhart, hier

Bestel Engela Goedhart, Koninginby, hier

Bestel Engela Goedhart, Superster, hier

Die bok wat sy spring verloor het

Daar is pragtige lewenswaarhede vasgevang tussen die kleurvolle bladsye van hierdie splinternuwe kleuterboek deur Marleen Lammers . Springbokkie vind sy identiteit in sy vermoë om te spring en te pronk en daarsonder voel hy niks werd nie. Dit verg die vriendskap, insig en slim planne van sy aapmaatjie om hom uit sy depressie te help. En die hulp van sy vriende om hom te laat spring, al het hy sy spring verloor!

Die bladsye is stewig genoeg en die afwerking sodanig dat driejariges self kan rondblaai sonder om dit te beskadig. Verder is die illustrasies deur Gwendolene van der Merwe so kleurvol en pragtig dat dit bepaald die aandag gaan hou. Ek sien sommer in my geestesoog ‘n jong lesertjie wat aan haar sibbe voorlees terwyl hulle aan haar lippe hang.

Hierdie oulike kleuterboek vir driejariges en ouer is uitgegee deur Lapa. Koop die gedrukte boek hier. Ook hier as e-boek beskikbaar.

In gesprek met Rudie van Rensburg

Die meerderheid van lesers deel die sentiment: te veel boeke, te min tyd. Gevolglik bly sekere skrywers ongelukkig in die slag. Só het Rudie van Rensburg se spanningsverhale by my verbygegaan en het ek hom as skrywer eers ontdek met sy humoristiese reeks oor die nimlike Hans van Kraaienburg. Juis daarom het ek gekies om aan hom ‘n paar vrae te stel vir my blog, In gesprek met, om iets te leer oor hierdie uiters suksesvolle skrywer en die boeke wat hom gereeld op topverkoperlyste laat kuier.

V: Rudie, vertel ons asseblief kortliks hoe jou loopbaan verloop het voordat jy begin skryf het?

A:  Ek het aan die Vrystaatse Universiteit in Bloemfontein gegradueer en kort daarna in 1977 my loopbaan as joernalis by die Volksblad in Bloemfontein begin. Vir die daaropvolgende tien jaar was ek by verskeie publikasies betrokke en het ook ’n draai by die Vrystaatse Universiteit se skakelburo as skakelbeampte gemaak. Aan die einde van 1987 het ek na Kaapstad verhuis, waar ek vir ’n rapsie meer as twintig jaar by Sanlam se hoofkantoor in onder meer die reklame- en korporatiewe kommunikasie-afdelings gewerk het. Aan die begin van 2009 het ek ’n pakket by die maatskappy geneem om my eie potjie te krap.

V: Die immer-gewilde vraag: skryf jy voltyds? En waar het dit begin?

A: Ek is in die gelukkige posisie om voltyds te kan skryf, wat ’n wonderlike voorreg is. Ek het ná my Sanlam-loopbaan vir twee, drie jaar voltyds geskilder (wat my ander groot passie is). As oud-joernalis het ek wel altyd ’n boek in my agterkop gehad. Tussendeur my skilderwerk het ek toe aan Slagyster, my debuutboek, gewerk. Toe dié manuskrip deur die uitgewer aanvaar word, het ek die kwaste eers opsy geskuif om my volle aandag aan my skryfwerk te gee. My besluit om minstens een boek ’n jaar te publiseer, het meegebring dat ek deesdae vir geen ander werk as skryf tyd het nie. 

V: Jy publiseer by Queillerie, ‘n druknaam van NB Uitgewers. As ek reg tel, sien ek soveel as 15 boeke, sedert Augustus 2013, een waarvan ‘n vertaling is van Pirana. Jy het jouself gevestig in die spanningverhaalmark met jou reeks oor Kassie Kasselman. Waar het jy die inspirasie vandaan gehaal om hierdie karakter te skep?

A: Sedert 2013 het ek 11 spanningsromans en 3 komiese romans geskryf. Ek was wel ook die samesteller van ’n bundel spanningskortverhale, waaraan ’n hele klompie skrywers meegedoen het (sal dit darem nie as een van my boeke tel nie). Ek het nie regtig van iewers inspirasie gekry om Kassie te skep nie. Ek het destyds net hard gespook om Kassie nie een van die stereotipe speurhelde te maak nie. Daarom dat hy nie regtig aantreklik is vir die teenoorgestelde geslag nie, ’n effense nerd is, aan Crème Soda (en nie sterk drank) verslaaf is, en ’n fanatiese posseëlversamelaar en geesdriftige boeremusiekliefhebber is – eienskappe wat nie sommer by ander speurhelde aangetref word nie.

V: Het jy aanvanklik voorsien dat daar soveel Kassie-avonture sou wees?

A: Ek het van die begin af oorweeg om Kassie die deurlopende karakter in my boeke te maak, maar was aanvanklik onseker of lesers regtig aanklank by hom gaan vind. Die baie positiewe terugvoering van lesers oor Kassie in veral my tweede boek, Kopskoot, het my toe finaal laat besluit om met hom te volhard.

V: Jou nuutste spanningsverhaal, Monster, is nou beskikbaar. Vertel asb kortliks iets daaroor. Haak dit aan by die Kassie Kasselmanreeks?

A: Monster volg op my boek, Vloek (2019), waar Carl Bester die hoofkarakter is. Bester was wel ’n belangrike karakter in my debuutboek, Slagyster, maar het nooit weer tot en met Vloek se verskyning in my boeke gefigureer nie.  My Bester-boeke dien in ’n mate as afwisseling vir my Kassie-avonture en het ’n meer internasionale geur.  In Monster speel Kassie byvoorbeeld glad nie ’n rol nie. Met Monster het ek geëksperimenteer met iets wat ek nog nie voorheen gedoen het nie: Die verhaal is ’n  gefiksionaliseerde weergawe van sekere ware gebeure in 2018. Dit begin by ’n ware gebeurtenis, die moord op ’n wêreldbekende Saoediese joernalis in sy land se konsulaat in Istanbul, en kring dan uit na Kaapstad, waar Saoediese agente en ’n siellose mesmoordenaar maar twee van die monster se vele tentakels is, wat Bester een-een moet afkap. Veel meer wil ek nie verklap nie.

V: Onder spanningsverhale is daar vir my duidelike grade van spanning en geweld. Dié met min grafiese detail tot by absolute rillers wat jou laat naels kou en jou hare laat rys. Waar sou jy jou verhale plaas op hierdie spektrum?

A: Dit is moeilik om al my spannningsverhale onder een sambreel te groepeer. Ek dink dit wissel op daardie spektrum tussen rillers (soos my boek Medusa) tot ’n paar wat meer tradisionele speurverhale is, met die fokus op die speurder se slim dinkwerk en vernuf om ’n skuldige op te spoor. Spanning is egter altyd ’n belangrike element waarna ek streef en soms is geweld nodig om substansie te gee aan die misdadiger se onstabiele persoonlikheid.  Ek hou ook daarvan om uit die misdadiger se perspektief te skryf, wat meebring dat ek nooit nét fokus op wat my speurheld dink en doen nie. Meestal werk hierdie benadering nogal goed om die spanningslyn van ’n boek te verhoog.

V: Mag ons gesels oor Hans? Jy het totaal afgewyk van jou baie suksesvolle speurreeks en ‘n unieke stel karakters geskep. Was dit ter wille van afwisseling in jou skryfproses, ‘n nuwe uitdaging, of om ‘n bepaalde behoefte in die mark te bevredig?

A: Ek het altyd maar ’n liefde vir komedie gehad, wat al in 2008 begin het met my toneelstuk, Die Begrafnis, ’n klugtige stuk wat ek onder die skuilnaam Phil Janse geskryf het, en toe bekroon is met ’n teaterprys en by al die kunstefeeste in die land opgevoer is. Toe ek boeke begin skryf het, het ek nooit vermoed dat ek my weer tot komedie sou wend nie en was ook nie eintlik van plan om dit te doen nie. Hans se “geboorte” was heel toevallig toe ek sommer vir die pret ’n komiese kortverhaal vir die Woordfees se kortverhaalbundel geskryf het. Dit het gehandel oor ’n omie (Hans) wat geweier het om ouetehuis toe te gaan. Ná die verskyning van dié bundel, wou Hans my egter nie los nie,  sy storie het gesoebat om ’n boek te word. En só het Hans steek die Rubicon oor ontstaan. Ek het dit toe as bloot ’n “asemskepboek” tussen my spanningsromans deur beskou en was nie van plan om verder daarmee voort te gaan nie.  Maar verskeie faktore, onder meer Hans se onverwagte gewildheid onder lesers, het my geïnspireer om voortaan ook jaarliks ’n Hans-boek te skryf. In Julie vanjaar sal die vierde Hans-boek verskyn.

V: Hans bars die bioborrel is die derde in hierdie reeks. Wat my bring by die volgende vraag: waarom skryf jy reekse, eerder as alleenstaande titels?

A: My verhale is altyd alleenstaande en volg nie opmekaar nie, maar die hoofkarakters bly dieselfde. Ek vermoed ek raak so verknog aan hierdie karakters dat ek nie van hulle afskeid wil neem nie. As leser verkies ek ook reekse bo losstaande titels.

V: Dit is dalk ‘n onbillike vraag, gegewe vele kortlyste gehaal en toekennings verwerf, maar wat sou jy beskou as die persoonlike hoogtepunt van jou skrywersloopbaan?

A: Dit is nie ’n onbillike vraag nie, maar ’n baie moeilike een om te beantwoord. Elke boek wat ek skryf, sal altyd ’n spesiale plek in my hart inneem. Dit is vir my byna onmoontlik om een as dié hoogtepunt in my loopbaan uit te sonder. Pryse en kortlyste is ’n aangename bonus, maar die positiewe terugvoering van lesers dien as my inspirasie om aan te hou skryf.

Baie dankie vir die kykie in jou skrywersloopbaan, Rudie. Lesers kan Monster en Rudie se vorige boeke kry by boekwinkels en aanlyn. Onthou dat Graffiti Boeke gratis koerieraflewering aanbied. Bestel Monster hier, en Hans bars die bioborrel by hierdie skakel.

Die skool vir rampspoedige talente

Met die lees van die hierdie uitsonderlike bundel, het ek telkens van mening verander oor watter storie nou eintlik my gunsteling was. Dieselfde geld vir die gedigte. Ek gaan volstaan met die uitspraak dat ons skrywers ongelooflik talentvol en kreatief is. Ek staan verstom oor die verbeeldingsvlugte waarop die leser geneem word, van onderstebo wêrelde, na ‘n seun wat verander in ‘n luiperd, tot by Laerskool Ewewig waar talente wissel van hare wat groei soos ‘n lugballon en ‘n gevaarlike linkergroottoon wat enigiets laat verkrummel.

Die bundel is saamgestel met die oog op die CAPS-kurrikulum vir graad 4 tot 7 en maak voorsiening vir leerders uit al die bevolkingsgroepe. Daarom gaan jy byvoorbeeld suiwer Afrikaans langs Kaaps kry, en tradisionele verhale uit die volkskultuur.

Van die poësie het ‘n tweede lees gewaarborg, en selfs trane laat loop, soos Noreen Nolte se Afskeid: “Is dit hoe die dood is? Seer van verlang en mooi van onthou?” (p.172)

Drie drama’s beloof pret vir deelnemers, met oulike teks. Daar is moeite gedoen om volledig rigting te gee wat karakters, dekor en rekwisiete betref.

Soos ek voorheen genoem het, is die volg van CAPS nie ‘n voorvereiste om hierdie interessante bundel te geniet nie.

Die bundel is saamgestel deur Marieta Nel en uitgegee deur Lapa Uitgewers. ‘n Rits baie bekende skrywers wys hulle slag met hierdie gelukkige stories. Daar is name soos Jaco Jacobs, Fanie Viljoen, Elsa Winckler, De Wet Hugo en Carina Stander, om maar ‘n paar te noem.

Bestel die gedrukte boek hier

Ook as e-boek hier beskikbaar.

Blinkertjies in pa se baard

‘n Verskeidenheid van bekende name het saamgespan om hierdie skitterblink publikasie, saamgestel deur Marieta Nel, die lig te laat sien. Daar is bydraes deur onder andere De Wet Hugo, Nerine Ahlers, Jaco Jacobs en Troula Goosen, om maar ‘n paar te noem.

Die aanbieding is gemik op leerders in Graad 4 tot 7 en spog met ‘n rits kortverhale, volksliteratuur, poësie en selfs drie drama’s wat leerders kan opvoer. Die titel van die bundel is juis ‘n prettige drama deur Fanie Viljoen, kompleet met karakterlys, dekor en rekwisiete.

Die QR-kode met stemopnames van heelparty van die tekste, is ‘n gawe bonus. Dit het byna gevoel asof iemand uiteindelik verstaan dat oumas wil lees en hekel tegelyk! Dit sommer so tong-in-die-kies. Ek glo hierdie bonusmateriaal sal goed aangewend kan word in klasverband.

Lapa uitgewers het onderneem om ook ‘n onderwysersgids beskikbaar te stel met addisionele inligting oor die tekste, wat geoormerk is vir die kwartaal drie letterkundeprojek, deel van die CAPS-kurrikulum. Die volg van die CAPS-kurrikulum is egter glad nie ‘n voorvereiste om hierdie bundel van harte te waardeer nie. Ek wou byvoorbeeld vinnig ‘n paar kortverhale lees om die strekking van die boek te beoordeel, maar voor ek my kon kry, het ek die hele boek deurgedraf.

Bestel die gedrukte boek hier, en die e-boek hier

Boerefeetjie

Die goeie openingstoneel van debuutskrywer, Alicia Hanekom, se Romanza, Boerefeetjie, plaas die leser eensklaps binne die situasie waarin ‘n stadsmeisie, Nina, haar bevind. Sy probeer vrou-alleen boer op haar oorlede ouers se plaas, met al die eise wat dit meebring. Wat egter nie oortuig nie, is dat sy en haar buurman mekaar eers na ses maande in die oë kyk. Hy was weliswaar “‘n tydjie oorsee”, wat ek aanvanklik misgelees het, want boere is mos nie sommer lank weg van hulle plase af nie.

Nina en Jaco het ‘n geskiedenis, maar net soos tien jaar gelede is daar dieselfde venynige antagonis in die prentjie wat steeds daarin slaag om hulle verhouding in die wiele te ry. Nina probeer haar hart bewaak en skop daarteen om aan Jaco die voordeel van die twyfel te gee.

Die skrywer ken haar onderwerp. Sy is immers met ‘n boer getroud en woon in die omgewing waar die storie afspeel. Sy is duidelik goed taalvaardig en gebruik vergelykings en ryke beskrywings kwistig, dalk effens te veel só. Met ervaring gaan die skrywer waarskynlik ‘n goeie balans vind. Ek glo hier is potensiaal vir goeie romanses uit haar pen in die toekoms.

Koop die gedrukte boek hier.

Koop die e-boek hier.

Katastrofe

Moet asseblief nie die fout maak om te dink dat jy hierdie kinderboek sommer vinnig gaan kafdraf nie. Ek het reeds by die foto-muur vasgehaak en my verkneukel aan die fyn woordspeling in die name en verskeidenheid van katte wat in hierdie nuwe boek van De Wet Hugo verskyn. Trouens, die slim woordkeuses was vir my een van die uitstaande kenmerke van hierdie publikasie. Ek sal op elke bladsy meerdere voorbeelde kan aanhaal om my punt te staaf, maar ek sal volstaan by Juffrou Katarina Katoliek, die skoolhoof van Laerskool Katedraal!

Die teks word skitterend gekomplimenteer deur die illustrasies van Martinus van Tee. Leo, ‘n leeuwelp wat homself beskou as die leierleeu – sy pa is immers Burgemeester Katz – moet leer dat ‘n mens iemand nie sonder feite moet oordeel nie. Die waarde van vriendskap en samewerking word ook beklemtoon in die oulike storielyn. Ek hoop dat ouers en onderwysers wat hierdie boek met kinders gaan deurwerk, moeite sal doen om veral aan die jonger lesers, die nuanses agter die heel leesbare teks, uit te wys.

Hierdie publikasie, uitgegee deur Human & Rousseau, ‘n druknaam van NB Uitgewers, is gemik op lesers van 6-9 jaar, maar oupa en oumas, ouer sibbe en ouers, gaan dit beslis ook kan geniet. Ek het, sonder twyfel! Dit is ook in Engels beskikbaar as Catastrophe.